Op zoek naar meer verdieping van de lesstof voor de opleiding Sociaal Werk die ik volg, stuitte ik vorige week op het boek "De mening van een uitkeringstrekker".
Gelijk daarna heb ik het het boek "Met dank, door MijnOverheid, bij de voedselbank" besteld en uitgelezen.

Wat een verhalen! De Participatiewet lijkt weinig anders uit te leggen als een grote bezuiniging met een sausje van een appel op zelfredzaamheid, in te vullen en uit te voeren door de afzonderlijke gemeenten. Waardoor je het kunt treffen of helemaal niet. En vind maar eens zelfstandig de weg in alle plaatselijke regelingen.

Daarbovenop nog Toeslagen en tot slot de ziektekostenverzekering en de contractuele dekkingen.

Het complexe systeem doet nog het meest aan drijfzand denken. Als je niet heel goed weet wat je aan het doen bent, resulteert iedere poging tot ontsnappen in nog verder verdrinken.

De schrijfstijl is vaak die van een dagboek. De inhoud zou daarentegen verplichte kost moeten zijn van elke opleiding in het Sociaal Domein. Dit kunnen de gevolgen zijn van leuke, goedbedoelde ideetjes...

Of van gewoon willekeur en macht.

oi Gerard,


Prachtig boek dat ik bij toeval bij de kringloopwinkel “ de Lege Knip” in Heerenveen vond!
Voor slechts EUR 1,— !!
Daarom nu maar gelijk je 2e boek via de site gekocht! Nu maar hopen dat je niet met de opbrengsten op je uitkering wordt gekort… (….)…. Kan gelijk het 3e boek gemaakt worden..
Ben echter onder de indruk hoeveel narigheid je kan meemaken als je eenmaal in de bijstand komt..
Om goed tegenwicht aan de gemeente te bieden moet je zo langzamerhand minimaal over een HBO diploma beschikken.
Heel veel sterkte!

Met vriendelijke groet,
Franke de Ruiter - Heerenveen

KORTE REACTIE OP HET BOEK
Mijn dank, door MijnOverheid bij de Voedselbank


Keek er wel van op, z’n dik exemplaar. Achteraf was het zeer prettig om het te lezen.
Ook nog wat geleerd op mijn leeftijd van ruim 69½
Moet wel toegeven dat sommige dingen een’?’ waren.
Heb dan ook gezegd in de reacties: “Je moet een universitaire opleiding hebben gehad om de Participatiewet te snappen.
Begon er wel goesting erin te krijgen om het geheel te lezen.
M.a.w. was telkens, toen ik het boek dicht deed, zeer benieuwd wat op de volgende pagina staat. Denk ook vanwege je schrijfwijze en de steun van Wies.
Ik had dit verhalenboek niet willen missen.
Daarom voor jullie twee een GROOT compliment

Met vriendelijke groet,
Eric Hochstenbach

Deze reactie via de mail ontvangen van Eric. Heel bijzonder. Hij heeft mij 30 pagina's gestuurd met zijn bevindingen/mening. Hij schrijft: "door mijn aangeboren beperking ook in een "hokjesdenken"wereld terecht gekomen. Hij heeft ook een boek geschreven vanuit zijn leefwereld.......eigenlijk met het zelfde motto als mijn boeken: "niet normaal gaan vinden wat niet normaal is!"

Hi Gerard, dank voor je bericht op LinkedIn en het aanbod om je boek als PDF te ontvangen. Graag. Ik ben in gesprek met verschillende mensen die zich druk maken over armoede in Nederland, en met name de bijstand. Je kent Stella de Swart waarschijnlijk wel (ook ervaringsdeskundige), maar er zitten ook andere mensen tussen. Ik zal ze op jou en je website wijzen. Groet Tonie

Hoi Gerard.
Treffend; ik heb enkel even je voorwoord gelezen.
Moet nu al wat kwijt : " Ze luisteren niet" zei een interim manager in de zorg over het ' personeel ' . Ze wilde mij graag aannemen als werknemer en had niet door wat ze hier allemaal mee prijs gaf. Tuurlijk was dit net de extra zet om echt niet meer in de zorg te willen solliciteren. Ik heb nu nog werk en moet niets.
Zelf herken ik wel de gespletenheid tussen lager en hoger opgeleid terwijl ware intelligente dieper zit en niet met dat ( leerniveau)te maken heeft. Ik denk dat ik op een later moment meer wil lezen. Ik ga je dan een uitvoeriger reactie geven Gerard. Is dat een idee?

Na jaren te maken hebben gehad met verschillende overheidsinstanties (UWV, Kinder-en jeugdpsychiatrie, JGGZ, gemeente), maak ik sinds juni 2021 ook geen gebruik meer van de bijstand en heb ik eindelijk mijn eigen regie weer terug. Langzaam trekt de mist op en keert de rust terug. Terugkijkend kan ik het nog steeds niet zo goed bevatten. Het was een soort film waar ik in terecht kwam. Vanaf het moment dat ik bij overheidsinstanties aanklopte voor hulp, kwam ik in een andere werkelijkheid terecht. Een surrealistische werkelijkheid, die niets meer met mij te maken had, met als 1 van de dieptepunten, het moment dat mijn zoon 21 werd en de gemeente de kostendelersnorm berekende, waardoor ik bij de voedselbank terecht kwam.
Ooit ben ik begonnen met het opschrijven van beleid wat volgens mij niet klopte. Ik ben er mee gestopt. Gerard Sangers daarentegen heeft vele voorbeelden opgeschreven en gebundeld in zijn boek met de voor mij zo passende titel: “Met dank, door MijnOverheid bij de voedselbank”. Enkele citaten uit het boek zijn te vinden op de website www,tegekvoorwoorden.org. Veel van de voorbeelden die Gerard Sangers in zijn boek beschrijft zijn voor mij heel herkenbaar. Dat werken naast je uitkering eigenlijk geen zin heeft. Het feit dat je geen specificatie krijgt wanneer je inkomsten met je uitkering verrekend worden. Dat je de overheid 50.000 euro per jaar bespaard door je kind uit een instelling te halen en als dank een mantelzorgcompliment krijgt van 50,- euro per jaar en dan de kostendelersnorm die ervoor zorgde dat ik bij de voedselbank terecht kwam. Het boek zal voor veel herkenning zorgen bij mensen die in de bijstand zitten, maar ik hoop dat ook beleidsmedewerkers van de gemeente de moeite willen nemen om dit boek te lezen en gebruik gaan maken van de ervaringskennis van mensen die de bijstand van binnenuit kennen. Zodat we eindelijk kunnen gaan werken aan een samenleving, waar iedereen er toe doet.

01-10-2021
De Mening van een Uitkeringstrekker.
De Mening van een Uitkeringstrekker. Over het failliet van de Participatiewet Het deze maand verschenen boek ‘De Mening van een … uitkeringstrekker’ is de opvolger van het goed verkochte en breed besproken ‘Met dank aan, mijnoverheid bij de Voedselbank’ van ervaringsdeskundige Gerard Sangers. In zijn debuut schetst Sangers het scenario van een ontluisterend beeld van de in 2015 ingevoerde Participatiewet. Een van de hoofdconclusies: De wet werkt niet, loopt achter op maatschappelijke ontwikkelingen en bied geen hulp op maat en kost meer dan het opbrengt. In ‘De mening van…een uitkeringstrekker’ gaat de zestiger verder in op wat hij persoonlijk allemaal meemaakt of heeft meegemaakt in het landschap van de Participatiewet en uitkeringsland. En wat voor kromme situaties er ontstaan wanneer een fanatieke ambtenaar of een afdeling Wet en Inkomen de wet tot de letter uitvoert. Klokkenluider Hij legt het verdienmodel Participatiewet waar meer geld in omgaat dan er aan uitkeringen wordt betaald wederom onder een vergrootglas. In het verlengde daarvan is er ook nog een schuldenindustrie waar bedragen met zes nullen miljoenen worden verdient en ‘slachtoffers’ in een uitzichtloze situatie dwingt. Een wereld waar, volgens Sangers, twee-derde deel van de samenleving geen enkele notie van heeft. En dat willen al die consulenten, beleidsmedewerkers, jobcoaches, incasso-medewerkers, hoe zo ook heten, en er een verdienmodel van gemaakt hebben, graag zo houden. Hij somt zo vijftig functies op in het sociaal domein die hij via google vindt. Stel als blijkt dat hun job slechts een ‘bullshitbaan’ was wanneer ze worden geconfronteerd met een werkelijkheid die ze verborgen hebben weten te houden? Dan lonkt voor hen na de WW misschien ook de bijstand. En een klokkenluider kunnen ze daarom niet gebruiken. Onzinnige regelgeving Dat Sangers dit aan de grote klok hangt en onzinnige regelgeving door de Participatiewet aan de kaak stelt wordt door steeds meer media en organisaties onder de aandacht gebracht. De ‘uitkeringstrekker’ is op TV en Radio geweest met zijn verhaal. Kranten, onder meer dagblad Trouw, hebben interviews met hem gepubliceerd. Hij wordt uitgenodigd zijn verhaal te doen bij cliëntenraden, sociale coöperaties, verenigingen, et cetera. Maar bij gemeenteambtenaren, organisaties in het landschap van uitkeringen en steeds meer gemeenten wordt hij steeds meer geweerd. Daarom wil de auteur dit onderwerp onder de aandacht te brengen bij diegenen voor wie dit een heel andere wereld is. Om zo het zaadje te planten dat voor verandering en bewustzijn zorgt. Want zegt Sangers “wanneer 70 % van de maatschappij zegt ‘Dit is te gek voor woorden’ zal de politiek aan het werk moeten.” Basisinkomen De voormalige ondernemer en winkelmanager is na wat hij allemaal ervaren heeft een warm voorstander van het Basisinkomen. Het afschaffen van de Participatiewet is een conclusie na het lezen van deel en deel twee. En dat een bijstandsuitkering slechts een tijdelijk vangnet is klopt niet. Want de groep die vanaf zijn ontslag jaren als werkloze moet zien te overbruggen tot aan de AOW-leeftijd wordt steeds groter. Zie ook: https://bvtproducties.nl/blog-post/de-mening-van-een-uitkeringstrekker-over-het-failliet-van-de-participatiewet/

onderstaande ontvangen via de mail.

Goed dat je dit boek hebt geschreven.
Wat jij en ik weten, dat de participatiewet volledig is mislukt, en dat het niet werkt lijkt me duidelijk.
Zoals je ook al memoreert in je boek, is het een verdienmodel geworden over de ruggen van uitkeringsgerechtigden.
Zie leer/werk, zie kansrijk beroep, zie werken zonder loon, zie wsw, zie participatiebanen, zie ervaringsbanen, zie basisbanen.
Re-integratie is er niet voor om mensen te helpen maar om er geld aan te verdienen.

Beste Gerard, ik heb jou verbijsterende verhaal gelezen, ik heb er geen woorden voor dat er een systeem in stand gehouden wordt om te bereiken dat mensen weer gaan werken. Dat de mens weer een doel in zijn leven heeft, gewaardeerd wordt om wat hij of zij doet. Maar op deze manier bereikt de overheid, die het systeem in stand houd, het tegenovergestelde, mensen in de bijstand hebben zoveel zorgen, dat het veel energie kost, en het loont niet de moeite als je gaat werken, je levert er meer op in dan dat het je werkelijk wat oplevert. Dit boek is een aanrader voor landelijke politici, beleidsmakers om in de spiegel te kijken wat het vastgestelde beleid teweeg brengt.

Een zwaar stressvol leven waar je apathisch van zou worden of moedeloos maakt. Ik hoop op menselijke maat en ze zeggen dat de regelgeving per gemeente verschilt. Dhr. Sangers toont zich wel strijdbaar ondanks tegenwerking maar je zou er kwaad van worden dat je zo machteloos en alleen staat. Beleidsmakers bestuurders tonen maar weinig medemenselijkheid. Het lijkt alsof je stelselmatig wordt tegengewerkt door mensen die in hokjes denken en weg kijken en waarmee je de indruk krijgt dat het om een ver van m"n bedshow gaat. Je worden overschreeuwd. Inhoudingen rekeningen niet meer kunnen betalen en niet aan werk kunnen komen of omdat je te oud bent of ziek maar daar wordt geen rekening mee gehouden.

Ze luisteren niet!

In zijn boek ‘Met dank, door MijnOverheid bij de Voedselbank’ schrijft Gerard Sangers over zijn leven in de bijstand, waarin hij veel horden moet overwinnen. Sangers is na veertig werkjaren tien jaar geleden in de bijstand terechtgekomen en daardoor ervaringsdeskundig geworden. Hij ervaart dat er een gigantische kloof bestaat tussen de systeemwereld van overheid en uitvoerders van overheidsbeleid en de leefwereld van de mensen die financieel geheel afhankelijk zijn van de overheid. De bestaande wet- en regelgeving maakt het leven van deze mensen moeilijk, ze worden regelmatig tegengewerkt.

De belangrijkste bron van deze verhalen is Gerards persoonlijke archief. Daarnaast is hij via internet op zoek gegaan naar de achtergronden van deze toestanden. Hij raadpleegt jaarverslagen van organisaties en bedrijven en volgt de actualiteiten rond het Sociaal Domein op de voet. Hij maakt zich kwaad over onrecht, geldverspilling en het vaak hardvochtige beleid ten aanzien van de kwetsbaren in de maatschappij.

Wat Gerard bijzonder dwars zit is dat de systeemwereld geen gebruik wil maken van ervaringsdeskundigheid. Juist de mensen over wie het gaat, worden niet gehoord. Met dit boek wil hij de systeemwereld en de vele mensen die zich geen voorstelling kunnen maken van leven in de bijstand en armoede dan ook met de neus op de feiten drukken. Hij had in eerste instantie twijfels of hij zijn verhalen wel zou publiceren, want ‘met klokkenluiders loopt het vaak slecht af.’ Toch heeft hij deze stap genomen, want zijn missie is aandacht vragen en de publiciteit opzoeken om bijstandsgerechtigden een stem te geven en ‘anders denken’ over hen in gang te zetten.

Sangers is erin geslaagd zijn bizarre ervaringen met instanties, wetten en regels op een heldere en vlotte manier te beschrijven. Hij vindt het erg belangrijk dat de uitvoerders van overheidstaken in het Sociaal Domein zich goed kunnen inleven in de leefwereld van de mensen voor wie ze werken. Daarom is dit boek van een ervaringsdeskundige voor professionals, beleidsmakers, uitvoerenden en politici een regelrechte ‘must’.

09-08-2021 / De werkelijkheid
Het boek beschrijft de maatschappij die zichzelf heeft gevangen in regels en procedures, waardoor er geen ruimte meer is voor de menselijke maat. De mensen die hulp nodig hebben worden hierdoor niet meer gehoord worden daardoor onmenselijk behandeld. Een radicale verandering is nodig om los te komen van de huidige situatie en de start hiervoor is het gesprek aangaan over een basis inkomen. In het boek beschrijft Gerard op een aangrijpende manier de noodzaak hiervan. Mijn bewondering voor zijn vasthoudendheid.

Geplaatst door Wim van Dijk uit Berkel Enschot , leeftijd 70+
Waardeert het boek met een 9.5 uit 10

Beste Gerard, We hebben elkaar via zoom ontmoet bij Breakoutteam, waar ik helaas het contact mee ben verloren. Prachtig dat via de site basis inkomen jouw boek de aandacht krijgt die het verdiend. Gefeliciteerd. Wim van Dijk. dijkwim@outlook.com

31-07-2021
Je Verhaal is waardevol.
Te gek voor woorden is geen boek dat je in een adem kunt uitlezen. Daarvoor zijn de verhalen te heftig. Maar super belangrijk dat veel mensen dit te zien krijgen. Zelfs al probeer je te begrijpen wat er gebeurt , het blijft onvoorstelbaar. We gaan door en proberen er iets aan te doen.

iedereen kan dit begrijpen als men wilt!

VAN DIT SOORTEN VERHALEN ZIJN ER HONDERDEN........te gek voor woorden!
Beste Gerard,
Via LinkedIn en Messenger hebben we al even contact gehad als ervaringsdeskundigen onder elkaar wat de bijstand betreft.
Ik weet nog heel goed, dat ik het vreselijk vond om in het "bijstandsputje" gedropt te worden, tenminste zo voelde het voor mij.
Vanaf mijn 18e heb ik altijd fulltime gewerkt, de nodige opleidingen en cursussen gevolgd, aangezien ik het belangrijk vond om bij te leren/scholen.
Op een gegeven moment had ik net als jou diverse baantjes en dus te maken met het inhouden van de belastingkorting. Zoals je weet, kan dat maar op 1 inkomen worden toegepast. Al jaren kom ik bij dezelfde boekhouder en vond het niet handig, verschillende baantjes om het hoofd boven water te houden. Het kostte mij uiteindelijk alleen maar geld, des te meer jaaropgaven, des te meer ik erop inleverde, dus heel herkenbaar.

In 2018 wilde ik een switch maken naar de zorg en werd aangenomen voor een BBL traject, dus 3 Dagen werken, 1 dag naar school en daarnaast natuurlijk tijd voor mijn huiswerkopdrachten.
Tot mijn verbazing ging ik nog minder verdienen dan de bijstand.

Mijn gemeente dacht, goh ze heeft een baan / werk en per direct werd mijn woonkostentoeslag beëindigd. In die tijd woonde ik in een kamertje van 19m2, gezamenlijk gebruik van douche, toilet etc.

Al met al geen handige zet. Ik had geen laptop, geen smartphone, alleen een simpel Nokia telefoontje,dus ik liep meteen al achter op alles.
Heel gênant en kwetsend...uiteindelijk heb ik het ook niet gered..bleek niet bij mij te passen.

Ik vind het ontzettend attent dat je een PDF bestand van je boek wilt mailen, super!
Uiteraard ben ik heel benieuwd en laat je zeker weten wat ik ervan vind.

Ben je boek aan het lezen, kreeg al een verzoek om een review - maar ik kan het alleen beetje bij beetje lezen omdat ik er elke keer zo kwaad om word. Helaas vooral door de herkenning :/

AAN ALLE 70% ONWETENDEN......

Ik kreeg net onderstaande review binnen op mijn boek.



19-07-2021 / Arm door je gemeente

Ik heb me nooit beseft dat argwaan door overheden tot zo'n enorme armoede bij burgers kon leiden. Heb het boek met tranen in mijn ogen gelezen. Ik vind dat alle ambtenaren dit boek verplicht moeten lezen. Hopelijk leren ze dan wat dienstbaarheid aan de burger is.



Geplaatst door T. Driesen uit Amsterdam , leeftijd 70+

Waardeert het boek met een 9 uit 10

https://www.boekenbestellen.nl/boek/tegekvoorwoorden/9789464067729

review 14-07-2021 van mijn huisarts.

Inzicht gevend boek over overheidsregeldoolhof
Wie meer wil weten over datgene waar iemand tegenop loopt maakt als hij leeft van de bijstand moet dit boek lezen. Op duidelijke wijze wordt vanuit persoonlijke ervaringen beschreven hoe de bestaande regelgeving het leven van deze mensen moeilijk maakt en soms zelfs tegenwerkt. Voor mij als huisarts geeft het waardevol inzicht in de levens van een deel van mijn patiëntenpopulatie. Ik neem mij voor nu nog meer begrip te hebben de moeilijkheden door het doolhof aan regels waarmee deze medeburgers en mijn patiënten worden geconfronteerd. Ook een heel moedig boek! Wie durft te schrijven over zijn leven uit de bijstand heeft lef en moet ongetwijfeld horden overwinnen. Ik wens dit boek in handen van beleidsmakers bij de overheid en hoopt dat het mag bijdragen aan wetgeving die sociaal én rechtvaardig. Daar zullen wij allemaal wel bij varen. Na alle ervaringen met de toeslagenaffaire lijkt dit boek op het juiste moment te verschijnen. Dank Gerard! Edward Groenenboom, huisarts


Geplaatst door Edward Groenenboom uit Middelharnis , leeftijd 50-59
Waardeert het boek met een 8.5 uit 10

Ik heb het boek gelezen ‘Met dank, door MijnOverheid, bij de Voedselbank’ van Gerard Sangers. Een boek dat een kijkje geeft in de wereld rond de participatiewet en de positie van bijstandsgerechtigden. Een beeld wat nogal ontluisterend is. Bert Vos heeft het boek ook gelezen en in zijn blog kun je lezen waarom eigenlijk iedereen dit boek zou moeten lezen, zowel mensen voor wie deze wereld onbekend is als voor mensen die direct of indirect hiermee te maken hebben.

https://lnkd.in/dBVaaMp

#bijstand #tegekvoorwoorden #participatiewet

een reactie van een Emeritus Hoogleraar.

Basisinkomen
Gerard Sangers is na wat hij allemaal ervaren heeft een voorstander van het Basisinkomen. Dan zijn we met zijn allen veel goedkoper uit en zijn er heel wat minder problemen die tot stress en andere nare zaken leiden. ‘Met dank, door MijnOverheid, bij de Voedselbank’ zou door iedereen gelezen moeten worden. Zowel diegenen die nooit met deze wereld in contact komen als mensen die direct of indirect met het bijstandscircus te maken hebben.

Goedemiddag Gérard

Door een artikel in mijn kant (Trouw) ben ik op jouw boek gekomen. Heb het gelijk besteld en zojuist uitgelezen. Ik ben onder de indruk van jouw beschrijvingen. Het is niet nieuw, maar heel veel is inderdaad te gek voor woorden. Ben het volledig met je eens dat de systeemwereld en de echte wereld vaak volledig langs elkaar heen leven. Mijn vrouw en ik zeggen ook vaak tegen elkaar: met gewoon nuchter boerenverstand zouden veel zaken veel simpeler kunnen een moeten. De hele toeslagenaffaire is er een goed voorbeeld van. Wat moet er ontzettend veel veranderen in ons land.
Ben ook bezig met het boek van Rutger Bregman, Gratis geld. Een basisinkomen zou veel ellende besparen denk ik. Weg met al die aparte toeslagen.
Bedankt voor je boek. Je hebt er goed aan gedaan door dit te maken.

Hartelijke groet
Goos Veenendaal

Als je van een Doctor (hoogste academische graad) de volgende review plaatst;
Dan voel ik mij wel een beetje vereerd.

18-06-2021 / Eigenlijk te gek voor woorden, maar toch op papier
Gerard Sangers laat duidelijk zien hoe bijstandsgerechtigden klem gezet worden door regelgeving en hoe moeilijk het is om daar als individu iets aan te veranderen. Het boek getuigt ook van een scherp oog voor onrechtvaardige ongelijkheden. Veel van wat Sangers meemaakt is inderdaad te gek voor woorden, maar hij heeft het wel onder woorden weten te brengen. Zijn frustratie over zijn ervaringen met de bijstand spat van de pagina's. Verwacht geen literair hoogstandje maar een eerlijke weergave van pijnlijke ervaringen die de auteur met een analytische blik probeert te duiden.

DE BOODSCHAP KOMT OVER! lees onderstaande review op mijn boek;
18-06-2021 / dankzij mijn overheid bij de voedselbank
mogelijk geen literair hoogstandje, maar wel lekker weglezend laat Gerard Sangers in korte tijd heel veel (bureaucratische) zien.

En dat is nu precies mijn doel; geen literair hoogstandje, want er zijn meters onderzoekrapporten geschreven door gerenommeerde hoogopgeleiden over de Participatiewet. Mijn boek MET DANK, DOOR MIJN OVERHEID BIJ DE VOEDSELBANK is geschreven vanuit de leefwereld. En dat is een andere "taal". En als je dan een 9 scoort!!!

Ik ben al 25 jaar actief in de (lokale) politiek en probeer om de ontwikkelingen in het sociaal domein bij te houden. Daarbij dacht ik best aardig op de hoogte te zijn. Meerdere verhalen van Gerard e.a. hebben me geïnspireerd om mezelf de afgelopen jaren hard te maken voor een menselijker beleid gebaseerd op vertrouwen. Ik weet al jaren dat er veel wetgeving is die haaks op elkaar staat en mensen van de regen in de drup helpt.
Toch was ik geschokt na lezing van het boek en was de veelheid van voorbeelden, wantrouwen en stapeling van slecht beleid ook voor mij "te gek voor woorden". Ik ben me gaan realiseren dat de systeemwereld altijd gebruik moet maken van ervaringsdeskundigheid uit de leefwereld als je iets wilt verbeteren. Dank voor dit boek Gerard. Aan iedereen die in deze sector werkt, beleid maakt of politiek bedrijft ,de taak om aan de slag te gaan. Wegkijken is geen optie.

Dat dit boek geschreven is vanuit het perspectief van een ervaringsdeskundige met de wens om bij te dragen maakt het van grote waarde.
Door de uitvoerige documentatie wordt goed duidelijk hoe ingewikkeld en schrijnend de praktijk is. Het laat zien hoe belangrijk het is om mensen met dit soort ervaringen te betrekken bij het verbeteren van het systeem.

Beste Gerard,
Chapeau dat je dit gedaan hebt. Nou zorgen dat het niet weer in een lade verdwijnt. We zullen onze eigen kracht moeten ontwikkelen. Anderen doen het niet voor je, die zijn met hun eigen belang bezig.
Dank, ik ga het je verhaal met belangstelling lezen.

Nog een gelijkaardig boek is 'Zonder werkboek' van Philippe Blankert, Lex Scholten en Christa van den Berg. Uitgeverij SWP, ISBN 90 6665 645 X. Het is uit 2005 maar de problematiek is fundamenteel hetzelfde gebleven.

Ik heb er ook mee te maken gehad, met de harde jongens uit de zachte sector, de reïntegratiemaffia etc. Niet dankzij maar ondanks hen raakte ik uit de bijstand. Ik wens iedereen sterkte die er nog in zit. Mijn advies is iets voor jezelf opzetten, een eenmanszaak of zo (zeker als je al wat ouder bent).

Dit verhalenboek van Gerard Sangers bevestigt de vele rapporten geschreven door bijv. het Sociaal Cultureel Planbureau, de Nationale Ombudsman, Rekenkamers en vakbonden.
Hoe dat heeft kunnen gebeuren lees je vanuit de leefwereld van een ervaringsdeskundige… te gek voor woorden.
Verplichte kost voor alle wethouders sociale zaken en voor de woordvoerders sociaal in de Tweede Kamer.
Helemaal eens met zijn conclusie wat er wel moet gebeuren: “simpel: afschaffen!
Dit geldt zowel voor de Toeslagenwet als de Participatiewet. De Toeslagenwet bestaat 15 jaar, een puinhoop. De Participatiewet bestaat 5 jaar, een nog grotere puinhoop…afschaffen! Wat dan wel? ‘Gewoon’…het basisinkomen”

Beste Gerard,
Na het lezen van het artikel in Trouw heb ik je boek aangeschaft. Ik ben geen ervaringsdeskundige, maar ben wel begaan met mensen die in armoede moeten leven, gedupeerd worden door overheidsinstanties, vooral als de gevolgen ook kinderen treffen. Daar zou ik lokaal iets mee/ aan willen doen. Vandaar dat ik je boek wil lezen. Inmiddels ben ik bij pagina 138 waar je schrijft: "Met dit opschrijven weet ik niet eens of anderen dit ooit zullen lezen".
Ik zal het in ieder geval uitlezen. En gezien de reacties op deze site denk ik en wens ik je toe dat het er heel veel zullen zijn. Ook schrijf je op die pagina dat het je ultieme wens is dat al die verhalen niet voor niets zijn geweest. Jou en heel veel anderen wens ik van harte toe dat beleidsmakers en beslissers de schellen van de ogen vallen en dat ze er ook daadwerkelijk wat mee gaan doen. Vanochtend las ik een artikel waarin de bestuurder van het UWV wordt geïnterviewd. Daar was het al hetzelfde laken en pak: het precies opvolgen van regels door ambtenaren was belangrijker dan de menselijke maat. Gerard, je hebt het treffend opgeschreven. Bedankt en ik ga het boek doorgeven als ik het uit heb (eerdere tip op deze site).

Hi Gerard van de Golff! We lezen de Trouw en zijn verbijsterd naar aanleiding van het artikel Over jou! Wat erg, je boek nu besteld. Sterkte verder, ik zie je wel weer in de wijk met je hondje, ja?

Het is goed dat dit aan de kaak gesteld wordt.
O, mensen zijn de weg zo kwijt! Het is de bedoeling dat mensen met hun hart gaan werken en zich niet verschuilen achter domme regels.
Jezus heeft dit 2000 jaar geleden ook al eens gezegd.
Kortom: Als de regels niet van liefde zijn, dan doen mensen elkaar onnodig pijn!
De menselijke maatstaf is verdwenen!

Wat is er toch met onze maatschappij aan de hand?
Ben je bijvoorbeeld ziek of zit je in de bijstand
Dan zien instanties je vaak bij voorbaat al als fraudeur
Geef iedereen een basisinkomen! Wellicht stopt dan dit gezeur!

bericht via mail
Zeer goed plan. Ik zeg: dit wordt een nieuwe Participatie wet affaire.

De participatiewet is ook zo oneerlijk. Ja, het is bedoeld om misbruik tegen te gaan. Echte klaplopers lachen hierom, want die verzinnen hun uitwegen wel. Degenen die er terecht in komen, horen zo gauw mogelijk aan passend werk geholpen/gebracht te worden en streven hier zelf meestal ook naar. Er is ook een groep die helaas blijvend in de bijstand terecht komt en daar zelf niks aan kan veranderen, terwijl die dat wél graag wil. Dat zijn de chronisch zieken die onverhoopt niet in een andere regeling vallen, zoals -te jonge- zzp'ers zonder -vrijwillige en onbetaalbare- verzekering. Mijn man is helaas 1 van die mensen. Ik was al fysiek uitgeschakeld na een auto-ongeluk met een brandweerauto (van achteren op mijn auto geknald) in 2006. Omdat mijn man meer dan fulltime werkte als verhuizer kon ik zonder uitkering thuis blijven. Er zou na bijna 9 jaar tobben eindelijk een kindje komen en zij werd met 24 weken geboren, begin 2007. Superveel zorgen dus. Manlief -2 meter lang en loeisterk- is toen vanwege een compleet versleten rug en andere ernstige klachten een hele poos thuis geweest en op aansporing van zijn baas (waar hij al 20 jaar in trouwe dienst was!!) als zzp'er begonnen. Hij heeft als benodigde diploma's en zijn groot-rijbewijs gehaald in korte tijd eind 2007. Hij zou het fysiek makkelijker krijgen, meer thuis zijn en méér gaan verdienen. Dat viel allemaal zwaar tegen, zeker met de economische crisis toendertijd en de extra kosten die wij thuis, als chronisch ziek gezin, hadden EN de valse beloftes van zijn baas. Eerst ging het financieel best goed, we hadden goede verzekeringen en alle risico's waren gedekt, maar begin 2016 kon manlief de kar niet meer trekken. Ons huis moest verkocht worden, de gezinsauto moest worden ingeruild voor een koekblikje en wij moesten acuut verhuizen naar een sociale huurwoning, met urgentie. We zouden in de bijstand komen en in de schuldhulpverlening. We kwamen daarin ook terecht én in een totaal ongeschikte bovenwoning. Het is, dat wij ons mondje bij ons hebben en voor onze rechten kunnen opkomen, want nu wonen wij sinds een jaar met z'n drieën in een mindervaliden-appartement. Manlief heeft oa beenmerg-kanker en is 's nachts afhankelijk van thuisbeademing en zuurstof. Dochter en ikzelf zijn ook niet gezond. Maar wij zitten dus wél in de Bijstand. Levenslang....

Precies mijn verhaal over hoe de participatiewet mensen kapot maakt. Heel goed dat je hier aandacht aan geeft. Hoop dat gemeentes nu hart krijgen ipv hard beleid voeren.

Kom zomaar op moederdag 9 mei 2021 deze radio uitzending en daarna website tegen. Hartelijk dank! hiervoor. Bijstand, langdurig werkeloos, stress, slapeloze nachten etc. Wat een herkenning, wat ernstig en zeer slecht voor anderen en mezelf. Ik weet tot nu toe ook nog niet hoe ik uit deze zeer slechte omstandigheden kan komen.... Ben wel net 60 geworden is een mooi getal, nu nog mooie levens inhoud geven.

Misschien een tip, voor zo ver je er een kan gebruiken 😉. Is het misschien een idee om bij elke bestelling van het boek het verzoek te doen om het boek na het gelezen te hebben door te sturen naar iemand van hun keuze in de politiek? Ik hoop nl. heel erg dat ze bedolven worden onder je boeken! Dit gaat nl al jaren, ooit in de jaren 60 zat mijn zus in de bijstand toen was het al een puinhoop. Zijn (een poosje) afhankelijk van de bijstand. Ze boden haar een huis aan (erg duur) maar ze kon maar volgens de abtenaar kon ze huurtoeslag krijgen. Dat wilde mijn zus niet, omdat ze dan nooit bij evt. loonsverhoging nooit iets zou merken van die verhoging. Gelukkig was er toen op dat moment geen woningnood zoals nu. En gelukkig heeft ze er niet lang in hoeven zitten en had ze hulp van fam.
Ik hoop dat heel veel mensen je boek kopen (vooral ook jonge) zodat men goed nadenkt bij toekomstige verkiezingen op wie ze stemmen!


Vr. Groet Giny

Hallo gerard
Een ijzersterk radio optreden.
Mij is het ook overkomen en duurde 2 jaar.
Je bent echt je vrijheid kwijt en je staat onder een enorme druk.
En dat uwv is een criminele bende met irritante werk coaches die je zgn helpen.
Dit is echt te vergelijken met de toeslagen affaire. Dit moet echt stoppen. Mensen worden knettergek. Ik ben ook bij een psycholoog terecht gekomen. Ben er gelukkig vanaf, maar het was een zwarte periode in mijn leven.
Heel veel succes met je boek en ga zo door.
Gr. J. Donker

Geweldig dat deze beerput eindelijk wordt geopend, na de beerput van de toeslagenaffaire. Ik ben me al jaren bewust van deze rottigheid omdat ik to ca. 1995 als bijstandmaatschappelijk werker bij een GSD werkte. Ik werd daar in de jaren '80 binnengehaald als maatschappelijk werker, maar moest meemaken dat ik het werk vanuit dat beroep stapje bij stapje verloor en ik gedwongen werd afscheid te nemen van mijn beroepscode, hetgeen me uiteindelijk een burn out bezorgde. Andere instanties als SVB en UWV zijn even fout bezig.

Ik zit met open mond naar U te luisteren op NPO5. Respect.

Mijn advies is het boek te schenken aan Renske Leyten van de Sp en Pieter Omzicht van het CDA. Zijn de enigste leden van onze overheid die dit voor het voetlicht brengen.
Succes met de lange weg

Ik werd verzocht naar de sociale dienst komen voor een gesprek waar ik bijna 2 uur werd ondervraagd door een vrouw en een man, met allerlei verregaande vragen over hoe vaak ik kookte, douchte, of ik vaak boodschappen deed, of ik een relatie had, ik moest afschriften meenemen die helemaal werden uitgeplozen. Waarom ik had gepind in Alkmaar en Amsterdam. Toen ik zei dat ik elk weekend in Alkmaar ben, zei ze dat ik dus 2 van de 7 dagen niet in Arnhem woonde en dan best ook minder uitkering kon krijgen. Dat is nooit gebeurd natuurlijk maar ze maakte steeds dat soort opmerkingen.

Ik moest bijna elke transactie van 3 maanden tijd uitleggen, waaronder een tientje hier en een tientje daar. Toen ik zei dat ik wat eigen cd's en een t-shirt had verkocht via marktplaats noteerde ze dat dit ingehouden moest worden omdat het extra inkomen was. Een andere transactie vroeg ze naar en toen vertelde ik dat ik de pil, Microgynon 30 had gekocht via marktplaats omdat ik het bij de apotheek niet kon betalen. Ze noteerde dat en maakte de opmerking dat ik geen recht zou hebben op kinderbijslag als ik dat jaar zwanger zou worden.

Ze stelde me nog veel meer vragen die ik heel raar vond maar ik kan me niet meer alles herinneren.

Na het gesprek sommeerde ze me om binnen 30 minuten thuis te zijn voor een huisbezoek. Ik schoot in de stress want mijn huis was een bende en ik had zeker in die tijd grote moeite met mensen in huis hebben, zeker als ik ze niet kende. Ik kon ook niet binnen 30 minuten thuis zijn want ik was met de bus en moest ook nog overstappen. De reis zou zeker 30 minuten duren. Dat maakte allemaal niet uit, ik zorgde maar dat ik er was en zo niet zou ze het noteren als tegenwerking en mijn uitkering blokkeren. Ik mocht niet met hen meerijden terwijl ze zelf met de auto gingen.

Bij het huisbezoek kreeg ik een paniekaanval maar dat werd compleet genegeerd. Er werd in kasten gekeken, in de badkamer, mijn gas- en waterverbruik werd opgenomen, ik moest de schuur openen waar ik nooit in kwam. Alles werd overhoop gehaald en ik móest meewerken. Ik heb niets meer gezegd tijdens dat gesprek en na een minuut of 10 kreeg ik de mededeling dat als ik hun ooit nog zou zien, dat ik een heel groot probleem had. Toen zijn ze weggegaan en heb er nooit meer iets van gehoord.

Ik wilde een klacht hierover indienen maar dat werd ontmoedigd vanuit zowel de gemeente/sociale dienst zelf als mijn wijkcoach toendertijd. Ik heb daarna 3 maanden thuisgezeten met de deuren op slot en de gordijnen dicht omdat ik me niet veilig voelde in/om mijn eigen huis en constant het idee dat had die vrouw achter me aan zat.

De participatie wet een product vanuit het liberale denken ervaar ik als een, " stok achter de deur " doet men iets verkeerd dan wordt er wordt men geconfronteerd met allerlei regels etc. waar de gemiddelde mens geen snars van snappen ! Vaak werkt men zich onbewust verder in de nesten !
Heel Gewoon , voor iedereen een fatsoenlijk Basis Inkomen !! en men is van alle ellende af!!

Op Bijstandsblues heb ik een artikel gewijd aan je boek. Ik hoop dat jouw boek leidt tot een herziening van de bijstandsstelsel. De Participatiewet zoals die er nu is, werkt gewoon niet! Het systeem is gebaseerd op wantrouwen en algoritmes. Dat moet anders! Het artikel over jouw boek kun je lezen op https://www.bijstandsblues.nl/gerard-sangers-ervaringsdeskundige-in-de-bijstand/

Beste Gerard,

hebt u ook in Alkmaar, Pekela, Veendam en Werkendam gekeken hoe het daar toegaat? Dat zijn de vier sociaalste gemeenten van Nld. Komt mijn zoon tijdelijk bij mij wonen (niet helemaal ondenkbaar) dan kan ik gerust naar de Sociale Dienst (jaja, tegenwoordig heet dat anders) om mij uit te laten leggen hoe dat zit met alle regelingen.
Uiteraard ben ik ook genaaid - door de belastingdienst. Ik heb een jaar gewerkt met een ovo-contract (overeenkomst van opdracht, tegen de helft van het minimumuurloon. Mooi dat ik daar een naheffing van ongeveer 1000 Euro voor kreeg, dwz. een maandinkomen. Bedankt iedereen die onlangs op D66 of VVD hebben gestemd - dat was mogelijk door hun flexibilisering van de arbeidsmarkt.

Beste Gerard, Ook ik heb het artikel in Trouw gelezen en je boek besteld. Super waardering dat u de kracht heeft gevonden uw persoonlijke verhaal en ervaringen op papier te zetten en in boekvorm uit te gevev. Goed dat Trouw u een podium biedt en hopelijk draagt het idd bij aan verandering bij de overheid.

Beste Gerard,

Na het lezen van het interview op Trouw heb ik besloten uw boek aan te schaffen. Mooi dat u uw persoonlijke verhaal aanbiedt aan lezers als mij. Als boekhouder ken ik de scheefgroei aan regels waarin de goedwillende Nederlanders helaas worden afgestraft maar al te goed. Ik hoop dat uw boek mij nieuwe inzichten geeft, maar vooral de overheid bereikt.

Mijns inziens moeten alle toeslagen worden geschrapt. Maak de basisbehoeften openbaar. Laat de overheid bijspringen bij te hoge huren, de zorgpremie aanvullen enzovoorts. Het geld rondpompen moet stoppen.

Met vriendelijke groet,

Sunny

Las in de Trouw over je boek en deze site. Fantastisch! Hartelijk bedankt dat jij dit onder de enige hoek die er toe doet op zo'n inzichtelijke en heldere wijze uiteenzet op een leesbare, voor iedereen begrijpelijk en... elke (machineverworden...) mens aan de uitvoerkant die hiermee tot inkeer komt is een potentieel geredde ziel! Laat dit een impuls zijn voor transformatie naar nieuwe menselijkheid: geen mens boven een ander en niets boven de mens!

Geachte heer Sangers,
Ik hoop van harte dat uw boek zal bijdragen aan een hernieuwd uitkeringsstelsel. Ikzelf heb minder problemen ondervonden tijdens mijn traject, dat ik voor het voetlicht bracht tijdens een evaluatie van de commissie werk en inkomen van de gemeente Rotterdam. Niettemin vond ik het zeer noodzakelijk om mijn ervaringen daar nader toe te lichten. Ik herken uw frustraties. Mag ik u veel succes toewensen met daarbij de mogelijkheid om te mogen doen wat bij u past. Een boek uitgeven is een hele klus. Dit gevoelige onderwerp zal het niet gemakkelijker hebben gemaakt. Daarom: Hulde!
Hartelijke groet,
Arthur Vriens

Alleen al het krantenartikel en de citaten werken verbijsterend. Helemaal onbekend is de problematiek niet, maar deze geluiden zijn alarmerend. En het houdt maar niet op. Er zou op heel veel kaken heel veel schaamrood behoren te verschijnen. Alleen al uit solidariteit ga ik het boek bestellen!