16.
ARMENLOTERIJ
Zij winnen geen geld, zij winnen toekomstperspectief. Dat klinkt een beetje halleluja. Geld maakt niet gelukkig, maar geld kan ook problemen oplossen en daar heb je weer geld voor nodig. Stel: een alleenstaande moeder wil haar kinderen laten studeren. De kosten zijn € 50.000,00, dan wordt die € 50.000,00 in een studiefonds gestopt. Ouders met een gehandicapt kind hebben aanpassingen nodig voor hun huis. De grootste wens van een gezin is een weekje Disney Parijs. Een man heeft een auto nodig om naar zijn werk te gaan.
17.
DE MAATSCHAPPIJ ZEGT TEGEN VLUCHTELINGEN: “WERKEN!!!”
weer een brief van de gemeente. “Wij hebben besloten uw recht op bijstand per 1 april 2019 in te trekken. Wij maken er u op attent dat de huur en zorg vanaf 1 april niet meer door de gemeente wordt voldaan.” Drie maanden later!!! “Over uw schuld aan de gemeente van € 5.943.95 wordt u later geïnformeerd.”
18.
HOE HELP JE VLUCHTELINGEN AAN BETAALD WERK? … BIJNA ONMOGELIJK…
Een ander belangrijk punt is natuurlijk het spreken van de Nederlandse taal. Zonder taal kom je geen stap verder. Niet alleen op de arbeidsmarkt, maar zeker ook niet in de Nederlandse maatschappij. Ik heb de overtuiging: taal leer je op straat, of door contact met je buren, of door bijvoorbeeld stage, vrijwilligerswerk, de sportvereniging. Op school leren we of je iets met een d of een t schrijft.
19.
INTEGREREN? HOE? ALS JE DORP JE NIET MOT?
De praktijk hiervan is dat er in verhouding teveel ‘buitenlanders’ in een bepaald dorp terecht komen. Dit terwijl de kleine kernen al problemen genoeg hebben: geen winkelvoorziening, leegloop, vergrijzing, minimaal onderwijs, slecht openbaar vervoer, en ga zo maar door. Aan de andere kant begrijp ik best dat je leegstand moet voorkomen… maar met al dat ‘vreemde volk’ voelen de oorspronkelijke inwoners zich min of meer het ‘afvoerputje’.
20.
HET MANNENHUIS.
Twee jaar geleden - ik was de zogenaamde klusjesman bij Vluchtelingenwerk - werd ik naar het mannenhuis gestuurd in een dorp verderop. Mannenhuis? Omdat er een groot gebrek aan woningen was, had de gemeente een groot herenhuis gehuurd voor alleenstaande mannen. Een aantal van hen wachtte op gezinshereniging, anderen waren alleenstaande jongeren. Een noodoplossing, maar ik schrok toen ik daar voor het eerst binnenkwam. Boven had ieder zijn eigen slaapkamer, beneden een gezamenlijke ‘huiskamer’ en keuken. Wat een zooitje… Gordijnen hingen op halfzeven, versleten meubels, vieze vloer, het behang viel bijna van de muren. Huiskamer? Het leek wel een …hok.