6.
EEN BIJSTANDSGERECHTIGDE EEN BETAALDE BAAN BIJ DE OVERHEID?
VERGEET HET MAAR…
Vanuit mijn ervaring gezien is het voor een bijstandsgerechtigde bijna onmogelijk een fulltimebaan te vinden bij de overheid, gemeente of organisaties die door subsidies gekoppeld zijn aan de gemeente.
Wat ik niet begrijp, misschien wel niet wil begrijpen, is het volgende. Een bijstandsgerechtigde kost de maatschappij veel geld. De gemeente zelf is ook veel geld kwijt aan administratie, controle, begeleiding et cetera. Het zou dus goud zijn voor zowel de maatschappij als de gemeente, wanneer ze bij openstaande vacatures eerst in de kaartenbak van bijstandsgerechtigden gaan zoeken. Maar dat doen ze niet. Waarom niet?
7.
OPEN SOLLICITATIE
Uit ervaring weet ik dat bepaalde beleidsonderdelen het voor de uitvoerende ambtenaren bijna onmogelijk maken om maatwerk aan te bieden. Ik ben er van overtuigd dat ervaringsdeskundigheid essentieel is in uitvoering en beleid met betrekking tot de Participatiewet.
In mijn denken ga ik altijd uit van een win-win-situatie. Met als doel: zo min mogelijk kosten maken en daarmee onze sociale zekerheid betaalbaar houden.
8.
MIJN DOVE NEEF
Mijn (trieste) verhalenboek gaat over hoe de overheid het logisch denken kwijt is. Mooie woorden zoals participatie, maatwerk, zelfredzaamheid, meedoen met de maatschappij, kansen creëren, niemand mag buiten de boot vallen, en ga zo maar door. Theoretisch klinkt het allemaal prachtig, in de praktijk zijn het vaak loze woorden.
9.
DE ERFENIS VAN TANTE ADRIE
Ik heb het in dit verhaal over erfenissen. Het spreekwoord zegt: “Geld maakt geld.” En dat is waar. Het is, volgens mij, ook de verklaring waarom rijken rijker worden en armen armer. Een voorbeeldje. Ouders mogen hun kinderen, onder voorwaarde, € 100.000,00 schenken bij de aankoop van een huis. Dat is ‘leuk’, dat bevordert de huizenverkoop, helpt de kinderen tóch dat ideale huis te kunnen kopen, maar het vergroot ook direct het verschil tussen arm en rijk. Immers: ouders zonder bezit, meestal onroerend goed, kunnen dit niet. Ik heb gelezen dat in de komende decennia voor ruim duizend miljard euro vererfd gaat worden in Nederland.
10.
WAT IS TONK NOU WEER?
Waarom ik mij zo druk maak om de TONK?
De TONK is de enige regeling voor mensen die ‘buiten de boot vallen’: de flexwerkers, de nulurencontracters, de werkende armen. Vanaf maart 2020 zijn er allerlei noodmaatregelen verzonnen om bedrijven en werknemers met vaste contracten te ondersteunen. De gedachte was: geen bedrijf mag failliet, geen werknemer werkloos door corona. Vaak ruime regelingen, waarmee ook misbruik is gemaakt.